Anne-Marie vertelt:
De Wolstraat, dat is en was voor mij in eerste instantie de straat van De Groene Waterman, een prachtige boekhandel in Antwerpen, en van Demian, een boekenantiquariaat met een hart. De Wolstraat, dat was ook de straat van Café De Kat, een bruine kroeg die we in onze studententijd frequenteerden en waar Wannes Van De Velde wel eens zat, of chansonnière Patricia Beysens. Lange tijd was er de winkel van An Saelens gevestigd, met die unieke gehaakte jurken, waar Ann Christie zo bloedstollend in kon zingen. Pas veel later ontdekte ik 2zones, en de poëtische uitstraling van het decor spoorde me er toe aan, ook het poëtische aspect in cyber space te exploreren. Tot dan toe stond het alleen synoniem met doffe ellende, verplichte zenuwtoestanden op de radioredactie en eindeloos geklungel. Het werkte. In de stilte van die vreemde samenhorigheid, in de concentratie van al die individuen ontdekte ik ook de concentratie bij mezelf, om alle computerproblemen te relativeren en telkens weer een stapje verder te zetten in het mailverkeer of in computergebruik tout court. Soms durfde ik niet eens hulp te vragen, en zat ik zielig te sterven voor het beeldscherm. Zzelfs dan was een vriendelijke meneer die even kwam informeren of hij ergens mee kon helpen. Ik vond dat aanvankelijk tamelijk paradoxaal: de warmte van de uitbater en zijn medewerkers tegenover het koele ijs-interieur. Maar ook dat werd een metafoor voor het leven: niet is wat het lijkt, en ook paradoxen zitten overal ingebakken in onze werkelijkheid. Er kwam nog meer… na verloop van tijd ging ik openstaan voor alle voordelen die het cybertijdperk ons bood. Waar ik vroeger geregeld snel even over en weer naar Brussel moest rijden om iets recht te zetten in een tekst of een programmabundel, hoefde ik nu gewoon op de fiets te springen (van bij mij thuis tot aan 2zones was het tien minuutjes fietsen – het alternatief was minstens twee uur in de auto spurten). Vanuit het café kon ik in alle rust mijn aangepast teksten doormailen, en de gewonnen tijd gebruiken om nog een bioscoopfilm mee te pikken of een goed boek uit te lezen.
Veel contact met andere bezoekers van het café heb ik nooit gehad. Of toch wel, maar dan stilzwijgend. Een ode aan de digitale verbondenheid. En die is niet te versmaden!
(Heb je zelf mooie of onthutsende herinneringen aan 2zones? Stuur ze me vandaag nog!)